Odeskie fascynacje

Czasem nawiedzała mnie podobna „przypadłość”. Wówczas, o ile pozwalały czas i fundusze, wsiadałam w samolot i po upływie zaledwie półtorej godziny lądowałam nad Morzem Czarnym. Dzisiaj jest to niemożliwe: lotnisko zniszczono, miasto jest atakowane, wielu moich znajomych wyjechało lub poszło na front. Ale wierzę, że niedługo znów wyruszę nad brzeg Czarnego Morza – na besarabską ziemię. Można tam wędrować ścieżkami naszych rodaków, żydowskich mieszkańców Mołdawianki, Greków, Ormian… Po Odessie warto się „szwendać”, zaglądać w każdą boczną uliczkę, bo nigdy nie wiadomo, na co można natrafić za rogiem. Miasto było i nadal pozostaje zaskakujące. Wracałam tam każdego roku. I wrócę znów do Odessy. A na razie zapraszam Państwa na wirtualną wędrówkę i opowieść o tym fascynującym mieście.