No i mamy, cośmy chcieli

W ostatnią noc istnienia Czechosłowacji, w sylwestrowy wieczór 1992 roku, wielopokoleniowa rodzina spotyka się w Bańskiej Bystrzycy, by ochrzcić najmłodszego członka rodu. Jednak zamiast świętowania, rodzinne spotkanie przeradza się w dramatyczną konfrontację z przeszłością – Peter, świeżo upieczony ojciec, odkrywa bowiem, że jego własny rodzic był agentem komunistycznej tajnej policji…

Reżyser – Michal Kunes Kováč urodzony w 1987 roku w Preszowie, to twórca o niezwykle barwnej drodze artystycznej – od operatora i autora teledysków po absolwenta prestiżowej praskiej FAMU. „No i mamy, cośmy chcieli” to jego pełnometrażowy debiut fabularny. który zyskał uznanie krytyków za odważne podejście do tematu rozliczeń z przeszłością i za świetne kreacje aktorskie (w obsadzie m.in. . Eva Holubová, Bolek Polívka i Anna Šišková). Film balansuje między dramatem a czarną komedią, ukazując, jak historia polityczna przenika życie prywatne.

Reżyser znany jest z umiejętności łączenia osobistych doświadczeń z szerszym kontekstem społecznym, a jego styl cechuje wizualna precyzja i emocjonalna szczerość. Film Kováča doskonale wpisuje się w szerszy kontekst kina słowackiego – twórcy tacy jak Martin Šulík, Tereza Nvotová czy Ivan Ostrochovský podejmują tematy tożsamości narodowej, pamięci historycznej i przemian społecznych, często z perspektywy jednostki uwikłanej w większe procesy.

„No i mamy, cośmy chcieli” to przykład kina, które nie boi się zadawać trudnych pytań o winę,lojalność i rodzinne dziedzictwo – a jednocześnie robi to z ironią i dystansem.

Partner: Instytut Słowacki w Warszawie