Zorganizowano tam obóz przejściowy zarządzany przez krwawe hordy z oddziału SS RONA. Ich ofiary zapamiętały funkcjonariuszy jako najbardziej bezwzględne potwory. Wiecznie pijane, lubujące się w najbardziej wymyślnej przemocy, a nocami masowo gwałcące kobiety i małe dziewczynki. Powietrze przebijały jęki, krzyki, skowyt. Potem nad placem panowała śmiertelna cisza. Teraz Irena wraca do dawnej traumy, choć ona przez całe lata w niej żyje. Wraz z bohaterką znowu jesteśmy na Zieleniaku…
Wyreżyserowane przez Maję Kleczewską Ocalone to nowe słowo w jednoosobowym teatrze Agnieszki Przepiórskiej. Przejmujące w każdej sekundzie oskarżenie i głos pamięci o tych, o których ślad zaginął. Całość wieńczy apel poległych ofiar z Zieleniaka. Niestety z imienia i nazwiska znamy bardzo niewiele z nich i to wydaje się szczególnie wstrząsające. Ocalone przynoszą życiową kreację Przepiórskiej, wspartą mocną reżyserią Kleczewskiej i niezwykłymi wizualizacjami Krzysztofa Garbaczewskiego. Niewielkie to przedstawienie, ale bardzo prawdopodobne, że niczego bardziej istotnego już w tym sezonie na polskich scenach nie zobaczycie.
OCALONE
w roli Ireny K.: Agnieszka Przepiórska
tekst: Piotr Rowicki
reżyseria: Maja Kleczewska
kostium: Konrad Parol
muzyka: Cezary Duchnowski
wideo: Krzysztof Garbaczewski
choreografia: Anna Krysiak
konsultacja merytoryczna: Sylwia Chutnik, Wioletta Rebecka-Davie, Joanna Rolińska
kierowniczki produkcji: Małgorzata Błasińska, Agata Kucharska (DSH), Olga Stefańska
współpraca produkcyjna: Weronika Komorowska (DSH)
producentka wykonawcza: Katarzyna Puchalska (DSH)
producent: Dom Spotkań z Historią
partner projektu: Ośrodek Kultury Ochoty
Spektakl dla osób powyżej 16 roku życia. W spektaklu są sceny przemocy, w tym przemocy seksualnej oraz wulgarny język.
Dostępność: Spektakl z pętlą indukcyjną.
Ocalone
monodram Agnieszki Przepiórskiej
- spektakl
Agnieszka Przepiórska powraca w monodramie, którego znaczenie przekracza ramy teatru. To opowieść o Irence K. z ulicy Opaczewskiej na warszawskiej Ochocie. Jako sędziwa kobieta, po osiemdziesięciu latach od strasznych wydarzeń, Irena odzyskuje głos, by zdać świadectwo tego, co działo się na Zieleniaku i w jego okolicach.